De zwartste dag uit 14 jaar ondernemerschap…

Een heel pak chocola heb ik al opgegeten, en nog geen letter geschreven. Maar ik voel dat ik dit verhaal wil delen. Het is te belangrijk en kan jou heel veel ellende en leergeld besparen, want ik zie nl. heel veel ondernemers in deze valkuil trappen.

Ik neem je 5 jaar mee terug in de tijd. Ik werd 40. Ik had een bloeiend loopbaancentrum met 16 freelance coaches en een assistente en haalde een omzet van net geen 6 nullen.

Binnen één week kreeg ik langs 2 verschillende kanten cijfers ‘right in my face’ die me de adem deden stokken.

Enerzijds was er mijn gezondheidscoach die een meting deed naar mijn leeftijd op celniveau. Volgens die meting was ik 65 jaar! Ik die de maand nadien 40 moest worden… ik die nog een grote kinderwens had. Slik.
Anderzijds was er het gesprek met mijn boekhouder. Mijn omzet was geweldig. Daar ging het niet over. Wel over mijn winstmarge, die als een speer naar beneden ging. De concurrentie begon razendsnel toe te nemen, ik ging in zee met dure marketeers, had 2 dure businesscoaches om alle uitdagingen die zich voordeden het hoofd te bieden en er bleef bottom-line nog maar heel weinig over. Slik.

Wat nu?

Er moest iets gebeuren, op beide vlakken, want anders zou het letterlijk en figuurlijk mijn ondergang worden.

Ik zat in de dramadriehoek. De wat ? De dramadriehoek. Dit is een model uit de Transactionele Analyse waarbij je een redder, een slachtoffer en een aanklager hebt. En waarbij 2 personen wisselen van rol en in drama terecht komen.

Wat was er aan de hand?

Op privé-vlak had ik een relatie met een man met schulden. Ik had het gevoel hem te moeten ‘redden’. Ik kon nooit echt ontspannen door alle zorgen die boven zijn/mijn hoofd hingen. Er was nooit tijd, nooit geld om leuke dingen te doen… Geen energiegevende situatie, en dat terwijl ik zakelijk topsport deed, wat veel van me vroeg.

Op zakelijk vlak wilde ik mijn freelancers heel goed betalen. Te goed. Op een bepaald moment was ik zelfs jaloers op hen. Zij konden met vakantie gaan en de boel de boel laten. Ik bleef altijd verantwoordelijk en zat tijdens mijn retreat in Avalon om 6 u onder de trap (dat was de enige plek met wifi daar) om mijn mails te bekijken en te zien dat alles in goede banen liep.

Ik ben een gever. En gaf te veel, zowel privé als zakelijk. Vanuit het onbewuste gevoel dat ik toch genoeg had en de andere wel kon helpen, alias ‘redden’ enerzijds. Vanuit mezelf niet genoeg naar waarde schatten anderzijds.

Als je dit lang en veel doet, op verschillende terreinen in je leven, beland je in bovenstaande situatie, die ik jou echt niet toewens.

Wat is nu de link met de dramadriehoek ?

Ik was onbewust de ‘redder’ en er waren privé en zakelijk ‘slachtoffers’. Ik dreigde zelf ‘slachtoffer’ te worden door een naderende burn-out en te weinig financiële reserves. Ik kaartte dit aan zowel privé als in mijn team, maar dit werd niet in dank aanvaard want het was toch comfortabel zoals het was?

Ze begrepen me niet en begonnen te protesteren. Zie je de rol van ‘aanklager’ in het verhaal komen ? Je krijgt een stoelendans waarbij de redder slachtoffer wordt, en het slachtoffer aanklager. Typisch aan de dramadriehoek is dat je communiceert, maar langs elkaar heen praat. En in drama verzeilt geraakt. Groot drama !

Wat is de oplossing ?

In je verantwoordelijkheid gaan staan. Concreet betekende dit privé mijn relatie beëindigen en zakelijk de contracten met de freelancers herzien en hun tarief verlagen met 20%. Een zeer onpopulaire maatregel die me bijzonder kwalijk werd genomen. In no time waren we nog met 8 freelancers ipv de eerdere 16.

Het voelde alsof ik op de brandstapel werd gelegd en ik zware messteken in mijn rug kreeg. Nachten heb ik ervan wakker gelegen. De stress was torenhoog en heel mijn lijf deed pijn. Ik moest dit echter doen om het fundament voor mezelf goed te leggen en om duurzaam een gezond bedrijf en leven te kunnen bouwen.

Waarom vertoonde ik dit pleasende helpersgedrag?

Ik vond de antwoorden in het boek ‘Het drama van het begaafde kind’ van Alice Miller. Daarin staat dat we dit gedrag vaak al van kindsaf aan vertonen, als we geen gezonde thuissituatie kennen, om de liefde te krijgen van onze ouders. Mijn moeder is heel haar leven lang vaak depressief geweest en uit het leven gestapt toen ik 28 was. Ik wilde haar  ‘redden’, want ik als hooggevoelig kind voelde ik haar feilloos aan. Mijn aandacht was continu gericht op haar en haar behoeften. Wat ik nodig had, daar stond ik nooit bij stil. Dit was dus zeer normaal gedrag voor mij, wat ik jaren lang in alle settings vertoonde. Tot ik inzage kreeg in de dramadriehoek.

En jij? Herken je iets in mijn verhaal?

Vertoon je reddersgedrag naar je klanten, naar mensen in je team en/of privé, ten koste van je gezondheid en financiën? Schat jij jezelf en je aanbod niet genoeg naar waarde?

Dan is het echt tijd om dit aan te pakken want hoe meer je groeit met je bedrijf, hoe meer scheefgetrokken de situatie wordt.

Ik ben er graag om jou hierbij te begeleiden, om het fundament van je bedrijf goed te zetten.

Vraag hier jouw Gratis Strategiesessie en ik vertel je welke mogelijkheden ik voor je zie.

Bekijk vooraf even hoe ik jou kan helpen dmv The High-end Experience.

Graag tot hoors!